Informacje o białku C-reaktywnym (CRP)

Informacje o białku C-reaktywnym (CRP)

Wyniki badania CRP u pacjentów z zakażeniem lub stanem zapalnym pomagają wprowadzić odpowiednie leczenie

Białko C-reaktywne (CRP) jest białkiem ostrej fazy osocza, które występuje u zdrowych osób w niskich stężeniach. Średni poziom CRP u zdrowego człowieka zwykle wynosi <0,8 mg/l1, jednak podczas zakażenia bakteryjnego jego stężenie gwałtownie rośnie i może osiągnąć poziom liczony w setkach mg/l. Zakażenia bakteryjne i stany zapalne stymulują w wątrobie produkcję CRP. Poziom CRP jest wykrywalny po 4-6 godzinach od wystąpienia pierwszych objawów, a maksymalne stężenie osiąga po 36-48 godzinach2,3. Produkcja CRP jest proporcjonalna do stopnia nasilenia infekcji i stanu zapalnego. Dlatego stwierdzenie poziomu CRP pomaga w ocenie intensywności choroby. Podczas zakażeń bakteryjnych poziom CRP może wzrosnąć nawet powyżej 100 mg/l. Wirusowe i samoistnie ustępujące infekcje bakteryjne powodują niewielkie podwyższenie poziomu CRP lub nie podwyższają go wcale. Podczas stanów zapalnych poziom CRP może osiągnąć podwyższony poziom, który zwykle waha się w przedziale 10-40 mg/l. Kiedy pacjent zaczyna reagować na leczenie, układ odpornościowy zwalcza patogen, lub stan zapalny zaczyna ustępować, a poziom CRP szybko się obniża, wracając do normy z okresem półtrwania wynoszącym 19 godzin1,2.

Dokładne i wiarygodne wyniki badania CRP wykonanego w miejscu opieki nad pacjentem (POC) pomagają podczas klinicznego leczenia pacjentów z infekcją, a także w racjonalnym dopasowaniu antybiotykoterapii. Krótki czas analizy i niewielka ilość próbki potrzebna do wykonania POC badania CRP ma przewagę nad badaniem CRP wykonywanym w laboratorium. Test QuikRead go CRP w połączeniu z badaniem klinicznym pacjenta jest doskonałym narzędziem diagnostycznym w następujących sytuacjach:

  • pomaga odróżnić zakażenie bakteryjne od wirusowego
  • zmniejsza niepewność diagnostyczną i prowadzi do prawidłowego przepisania antybiotyku w przypadku ostrych infekcji4,5
  • pomaga w ocenie, monitorowaniu i przewidywaniu przebiegu zakażenia, stanu zapalnego i reakcji na leczenie6-8
  • wyklucza ciężkie zakażenie bakteryjne9


Literatura

  1. Shine, B et al. Solid phase radioimmunoassays for C-reactive protein. Clin. Chim. Acta 1981; 117:13–23.
  2. Vigushin DM, Pepys MB, Hawkins PN. Metabolic and scintigraphic studies of radioiodinated human C-reactive protein in health and disease. J Clin Invest 1993; 91(4): 1351-1357.
  3. Pepys MB, Hirschfield GM. C-reactive protein: a critical update. J Clin Invest 2003; 111(12): 1805-1812.
  4. Markanday A. Acute Phase Reactants in Infections: Evidence-Based Review and a Guide for Clinicians. Open Forum Infect Dis 2015; 2(3): ofv098.
  5. Little P et al. Effects of internet-based training on antibiotic prescribing rates for acute respiratory-tract infections: a multinational, cluster, randomised, factorial, controlled trial. Lancet 2013; 382(9899): 1175-1182.
  6. Tonkin-Crane SKG et al. Clinician-targeted interventions to influence antibiotic prescribing behaviour for acute respiratory infections in primary care: an overview of systematic reviews (Review). Cohcrane Database of Systematic Reviews 2017; 7(9): CD012252.
  7. Bruns AH et al. Usefulness of consecutive C-reactive protein measurements in follow-up of severe community-acquired pneumonia. Eur Respir J 2008; 32(3): 726-732.
  8. Verhagen DW et al. Prognostic value of serial C-reactive protein measurements in left-sided native valve endocarditis. Arch Intern Med 2008; 168(3): 302-307.
  9. Emery P. Evidence-based review of biologic markers as indicators of disease progression and remission in rheumatoid arthritis. Rheumatol Int 2007; 27(9): 793-806.